เขตสุขภาพเพื่อประชาชนภาคใต้

สมัชชาตรังกับโจทย์สำคัญ ทำไมต้องขับเคลื่อนเรื่องคุณภาพชีวิตกลุ่มเปราะบาง

เขียนโดย Natthatida Phokaew

เวลาเลิกเรียน เด็กๆ ที่นั่งรอผู้ปกครองคงรอด้วยใจจดจ่อว่าวันนี้ใครจะมารับกลับบ้าน แต่สำหรับเด็กๆ อีกหลายๆ คน ไม่มีโอกาสได้มาเรียนหนังสือ ทั้งที่อยู่ในวัยที่อยู่ในการศึกษาภาคบังคับ

ทำไมน่ะหรือ? เด็กขี้เกียจไม่มาเรียนหรือเพราะอะไร หากคุณได้มีโอกาสลงพื้นที่กับพี่ๆ ที่ทำงานอาสา ไม่ว่าจะเป็น อสม. อพม. เราจะได้รับรู้เรื่องราวว่า

ปัญหาส่วนใหญ่มักเกิดจากปัญหาในครอบครัว

บางบ้านพ่อติดยา แม่ติดคุก ไม่มีใครดูแล

บางบ้านครอบครัวลำบาก ไม่มีเงินไปส่งลูกเรียน

ในยุคนี้ เด็กบางคนยังขาดโอกาสทางการศึกษา และมีโอกาสหลงผิดไปกับสิ่งยั่วยุเช่นยาเสพติดได้ทุกเมื่อ ประเทศไทยในอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร หากเยาวชนในวันนี้ยังมีคุณภาพชีวิตที่ถูกทิ้งให้อยู่ข้างหลัง

แต่เรายังไม่หมดหวังไปเสียทีเดียวหรอก นั่นเพราะในสังคมที่เราอยู่นี้ ท่ามกลางความเหลื่อมล้ำ ความขัดแย้งทางความคิด เรายังมีกลุ่มคนที่ยังคงใส่ใจกับปัญหาเหล่านี้ และพยายามจะช่วยเหลือเกื้อกูลตามกำลังเท่าที่จะสามารถทำได้ แต่หากกลุ่มคนเหล่านั้นไม่ได้รับแรงกระตุ้น แรงเสริม พลังเหล่านั้นก็อาจขับเคลื่อนไปได้ไม่เต็มที่ ไม่อาจนำเด็กๆ ไปถึงฝั่ง

นี่คือเหตุผลที่ว่า ทำไมวันนี้สมัชชาสุขภาพจังหวัดตรัง ต้องการขับเคลื่อนเรื่องคุณภาพชีวิตของกลุ่มคนเปราะบาง ผู้สูงอายุและคนพิการ โดยเน้นเสริมสร้างศักยภาพของกลไกภาคประชาชน วันนี้เราต้องการเห็นบทบาทของ Active Citizen หรือพลเมืองอาสา ที่มีจิตใจที่อยากจะทำให้สังคมอยู่ดีมีสุข ที่สามารถวิเคราะห์ปัญหาในพื้นที่ และสามารถกำหนดแนวทางในการช่วยเหลือโดยไม่ต้องรอการช่วยเหลือ หรือคำสั่งของรัฐแต่เพียงอย่างเดียว แต่เราจะเข้าไป ซ่อม เสริม สร้าง เพื่อไม่ให้ใครถูกทิ้งไว้ข้างหลัง