ห้องเรียนเด็กเล็ก : รวมมิตร พิชิตชีวิตที่เปราะบาง

  • photo  , 960x720 pixel , 97,011 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 88,101 bytes.
  • photo  , 1386x640 pixel , 95,562 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 54,474 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 62,144 bytes.
  • photo  , 1386x640 pixel , 72,008 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 86,274 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 68,488 bytes.
  • photo  , 540x960 pixel , 70,204 bytes.
  • photo  , 960x540 pixel , 82,355 bytes.
  • photo  , 540x960 pixel , 65,820 bytes.
  • photo  , 443x960 pixel , 66,878 bytes.
  • photo  , 1386x640 pixel , 78,361 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 86,780 bytes.
  • photo  , 720x960 pixel , 82,489 bytes.

"ห้องเรียนเด็กเล็ก : รวมมิตร พิชิตชีวิตที่เปราะบาง"

ผลสืบเนื่องจากการเสนอปัญหาและความต้องการในชุมชน เครือข่ายกลุ่มออมทรัพย์ตำบลบ่อยาง เมืองสงขลา ได้ร่วมกันจัดกิจกรรมห้องเรียนเด็กเล็กนี้ขึ้นมาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กทั้งที่อยู่และไม่อยู่ในระบบการศึกษาปกติ ที่ต้องการกิจกรรมสร้างสรรค์ในชีวิตในช่วงเลิกเรียนและวันหยุด ซึ่งพ่อแม่มีภาระทำมาหาเงินไม่มีเวลาดูแล โดยใช้งบที่ได้รับบริจาคจากคุณภูเบศ แซ่ฉิน จำนวน 10,000บาท ทั้งนี้คณะทำงานได้มีการจัดสรรงบจำนวนนี้ออกเป็นส่วนๆเพื่อความต่อเนื่องและยั่งยืนของกิจกรรมดังกล่าว

พี่อ้น บุณย์บังอร เขียนเล่าไว้ว่าเช้าวันนี้ (เสาร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ 2563 ) ตามปกติเด็กๆจะนั่งเฝ้าหน้าจอทีวี ส่วนผู้ใหญ่ก็จะรอลุ้นเลขเด็ด แต่เช้าวันนี้ไม่มีใครอิดออด กระวีกระวาดมารวมกันที่อาคารเดิมของศูนย์เด็กเล็กชุมชนหัวป้อมที่ถูกยุบเลิกและงดใช้งานมานานนับปีแล้ว ลุงมาด ป้านิชดาจากชุมชนพาณิชย์สำโรง ใช้รถพ่วงข้างนำเด็กๆจำนวน 9 คนมาส่ง พี่เก่ง ชุมชนหลังวิทยาลัยอาชีวะเดินแถวนำหน้าพร้อมผู้ปกครอง 2 - 3 คน นำเด็กๆเกือบ 20 คนข้ามถนนทะเลหลวงมายังห้องเรียน ส่วนที่เหลือเกือบ 30 คนจาก 2 ชุมชนคือหัวป้อมโซน 1 - 4 กับหัวป้อมโซน 5 ก็มีรุ่นพี่ๆเช่น น้องอาย นำน้องๆมาสมทบ

งานนี้คุณครูผู้อาสามาด้วยใจ และเป็นผู้นำคนสำคัญคือ พี่บิ๋มกับพี่กาย นักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ ส่วนคุณครูผู้หนุนเสริมที่นำอายุมารวมกันแล้ว เกินกว่าจะเรียก "พี่" ได้แล้ว มี ลุงนิพนธ์ ป้าแดง ป้าอิ๊ด ป้าประไพ ป้าน้อย ป้าดรุณี ป้าประคอง พี่เก่ง พี่กานดาและพี่ปุ้ย

ห้องเรียน"รวมมิตร" ต่างวัยเริ่มมีสีสันที่แตกต่างกันด้วยป้ายสีประจำตัวและประจำกลุ่ม ประกอบด้วย สีส้ม สีชมพู สีเหลือง สีเขียวและสีฟ้า เด็กๆรับป้ายชื่อป้ายชุมชน หน้ากากอนามัยทางการแพทย์ รับสมุดคนละ1เล่ม ปากกา1,ดินสอ1 พี่บิ๋มเริ่มกิจกรรมให้เด็กๆเขียนชื่อนามสกุลและแนะนำตัวว่า "ฉันคือใคร" ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ คุณครูต้องช่วยเขียนในรายที่เป็นเด็กเล็ก ความเมตตาและความอบอุ่นทำให้เด็กๆกับคุณครูชิดใกล้กันโดยไม่รู้ตัว

พี่อ้นได้สะท้อนสิ่งที่เห็นไดัในวันนีัไว้ว่า

1.ชีวิตที่เปราะบางของเด็กๆ ทึ่เคยเห็นจากสีหน้า แววตาที่หม่นหมองมาตลอดในช่วง 2 ปีที่พวกเราร่วมกันเก็บข้อมูลและติดตามเยี่ยมบ้าน เหมือนจะสลายหายไปหมดในห้องเรียนวันนี้ ความสดใสร่าเริงตามประสาเด็กๆได้กลับคืนมา น้องพลอยและเพื่อนๆอีกหลายคนที่ต้องออกจากโรงเรียนตั้งแต่ชั้น ป.2 ได้ร่วมกิจกรรมอย่างสดใสร่าเริงและเชื่อมั่นในตัวเอง

2.ระเบียบวินัยสอนได้ในวันนี้ เริ่มต้นตั้งแต่การถอดและวางรองเท้า การฝึกสมาธิ การเข้าแถวรับอุปกรณ์ อาหารกลางวันและน้ำดื่ม

3.สัมพันธภาพทุกเพศทุกวัยที่อยู่ร่วมกันในห้องเรียนวันนี้ เสมือนระบบนิเวศที่เกิดความสมดุลโดยธรรมชาติ ไม่มึการปรุงแต่ง เด็กๆอบอุ่นกับความเมตตาของผู้ใหญ่ ในขณะเดียวกันเหล่าคุณครูที่ส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ ก็ได้หัวเราะเสียงดังจนน้ำหมากหก กลุ่มสีส้มลุกขึ้นบอกว่า "สีชมพูเต้นม่ายหรอยเลย" หลังเพลงฮิปโปของพี่บิ๋ม มีกติกาให้แต่ละกลุ่มสีผลัดกันร้องผลัดกันเต้น ได้สนุกสนานอย่างทั่วถึงกันทุกกลุ่มสีและทุกกลุ่มวัย (คุณครูประจำกลุ่มเผลอร้องเผลอเต้นไปด้วยกัน)

4.เด็กๆกลุ่มเปราะบางจะปรับตัวและยอมรับสถานการณ์แวดล้อมตัวเองได้ง่าย สังเกตได้จากไม่มีคำถามเลยว่าทำไมห้องเรียนจึงไม่มีโต๊ะไม่มีเก้าอี้ เมื่อลุงๆป้าๆบอกว่า "ต้องนั่งเขียนกับพื้นนะลูก" เด็กก็พร้อมปฎิบัติ แถมหลายรายฉวยโอกาส "นอนเขียน" เสียเลย

ผู้ใหญ่ก็ช่วยกันผัดหมี่มาเป็นอาหารมื้อกลางวันอีกด้วย

บิ๋มออกแบบกิจกรรมครั้งแรกต้องการให้เด็กๆได้คุ้นเคยกันและค้นหาดาวเด่นเพื่อจะเป็นแกนนำร่วมกิจกรรมครั้งต่อไป เท่าที่เห็นดาวเด่นประจำห้องเรียนรวมมิตรครั้งที่ 1 น่าจะได้แก่

*น้องบอส เด็กพิเศษออทิสติก ทึ่คุณครูป้าอิ๊ดแจ้งว่า "วาดรูปสวย"

*น้องปอ ที่มีน้ำใจช่วยจัดวางรองเท้าให้มีระเบียบและลีลาการเต้นจะสะดุดตากว่าคนอื่นๆในกลุ่ม

*น้องอาย ทึ่ตัวโตและมึน้ำใจช่วยเหลือน้องๆในกลุ่ม

*น้องมาร์ติน จอมพลัง

*น้องพลอยที่คณะทำงานต้องมาช่วยกันคิดหาทางให้เข้าสู่ระบบการศึกษาปกติ วันนี้น้องพลอยร่าเริงแจ่มใสขึ้น

ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านเด็กๆมีคำถามว่า "แล้วพวกเราจะพบกันอีกเมื่อไหร่คับ" เป็นสัญญาณว่าห้องเรียนครั้งต่อไปมีอย่างแน่นอน

ขอบอกว่าต้องการครูอาสามาร่วมกิจกรรมกับเด็กๆด้วยครับ โดยเฉพาะการสอนพื้นฐานภาษาไทย อังกฤษ คณิตศาสตร์ ดนตรี ศิลปะ

ช่วยกันส่งต่อสิ่งดีงามให้กับเด็กๆที่อยู่ในชุมชนเปราะบาง ตัดวงจรเลวร้ายไปจากชีวิตพวกเขาก่อนสายเกินไป

ขอบคุณเรื่องเล่าโดย บุณย์บังอร ชนะโชติ

Relate topics