เขตสุขภาพเพื่อประชาชนภาคใต้

"ข้อมูลคนพิการ"

เขียนโดย ชาคริต โภชะเรือง

คนพิการ มีนิยามที่แตกต่างกันในหน่วยงานภาครัฐ พมจ.นิยามไว้ ๗ ประเภท กระทรวงศึกษา นิยาม ๙ ประเภท สาธารณะสุขก็นิยามปลีกย่อยแตกต่างไปนิดหน่อย ทำให้เวลาจะถามว่าจังหวัดหนึ่งเรามีคนพิการกี่คน ในปัจจุบันยึดจำนวนตัวเลขจากพมจ.เป็นหลัก ซึ่งไม่ได้สะท้อนความเป็นจริง

เช่นนั้นแล้ว การใช้เลข ๑๓ หลักมาอ้างอิงแล้วค่อยบอกว่าในจำนวนนี้ ยังมีคนพิการอื่นๆอีกเท่าไร จึงจะท้อนความจริงได้มากกว่า แต่นั้นก็ไม่ใช่สาระสำคัญ

ที่สำคัญกว่าก็คือ เราจะทำให้เกิดการดูแลคนพิการได้เต็มศักยภาพได้อย่างไร

๑)หากโครงสร้างการทำงานเป็นไปในรูปแบบต่างเสริมกันและกัน เราก็สามารถเติมช่องว่างที่มี หน่วยงานอื่นๆอีกก็สามารถเข้ามาทำงานช่วยกันได้ แนวคิดนี้ทำให้งานคนพิการเปิดกว้าง ช่วยกันเติมช่องว่าง แต่จำเป็นที่จะต้องเห็นภาพรวม

๒)หากมีการปฎิรูปแนวคิดการทำงานที่ดีกว่า ควรจะมีแนวทางเช่นไร เช่น กระจายอำนาจ ให้พื้นที่ระดับจังหวัดมีบทบาทมากขึ้น ทรัพยากรต่างๆ เครื่องไม้เครืองมือต่างๆ ควรจะมีมากขึ้น ลดบทบาทรวมศูนย์จากส่วนกลางลงไป จัดบทบาทระหว่างส่วนกลางกับส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น ให้สมดุลสะท้อนความเป็นจริง และใช้คนเป็นตัวตั้งมากขึ้น มิใช่ให้หน่วยงานเป็นตัวตั้งดังเช่นที่เป็นอยู่ คนพิการก็เป็นทั้งผู้สูงอายุ หรือเป็นสตรี เป็นเด็ก มิได้แยกส่วนไปตามระบบการทำงานปัจจุบัน

กองทุนฟื้นฟูสรรถภาพที่จำเป็นต่อสุขภาพจังหวัดสงขลา ร่วมกับมูลนิธิชุมชนสงขลา พมจ. กำลังประสานการศึกษาพิเศษที่จะนำข้อมูลจากฟากของกระทรวงศึกษาเข้ามาในระบบข้อมูลกลาง เพื่อให้เห็นภาพรวมเดียวกัน

เป็นอีกความพยายามของพื้นที่